Ziemia zbyt obiecana

„Ziemia zbyt obiecana” to pierwszy polskojęzyczny podcast o Izraelu. Opowiada o historii Izraela od przymierza z Abrahamem poprzez deklarację Balfoura, Deklarację niepodległości, Karty OWP i Hamasu. Pokazuje społeczeństwo Izraela, od "wielobarwnego tłumu" poprzez tożsamości diasporyczne po współczesne spory o to, kto jest Żydem. Omawia także bieżące wydarzenia w Izraelu. Autorem podcastu jest Konstanty Gebert, jeden z najwybitniejszych żydowskich dziennikarzy, autor wielu książek, wieloletni współpracownik Gazety Wyborczej i miesięcznika Midrasz. Wykładał gościnnie na najważniejszych uniwersytetach w kraju i zagranicą. Podcast „Ziemia zbyt obiecana” powstaje we współpracy z Fundacją ELNET, organizacją pozarządową, której celem jest pogłębianie relacji pomiędzy Europą i Izraelem w oparciu o wspólne potrzeby i demokratyczne wartości.

Archiwum ZZO: Kim są Żydzi? 04/14/2025

Odcinek 3: Rozmowa z Prof. Hanochem Gutfreundem - Einstein i jego dziedzictwo 04/07/2025

Co to był za miesiąc! Marzec 2025 03/31/2025

Archiwum ZZO: Granice Izraela od czasów biblijnych do teraźniejszości 03/24/2025

Odcinek 2: Historia relacji turecko-żydowskich 03/17/2025

Odcinek 1: Purim 03/10/2025

Odcinek 27: Izrael i Azerbejdżan 02/24/2025

17 lutego 2025: Ziemia Zbyt Obiecana, na szybko 02/17/2025

Odcinek 26: Koszerność w Izraelu 02/10/2025

3 lutego 2025: Ziemia Zbyt Obiecana, na szybko 02/03/2025

Odcinek 25: Masada 01/27/2025

20 stycznia 2025: Ziemia Zbyt Obiecana, na szybko 01/20/2025

20 stycznia 2025: Ziemia Zbyt Obiecana, na szybko 🔷 Izrael i Hamas formalnie uzgodnili zawieszenie broni, które weszło w życie w niedzielę. W pierwszej fazie Hamas uwolni 33 zakładników, głównie kobiety i dzieci, natomiast za każdego zakładnika Izrael uwolni 30 osób, głównie oskarżonych o przestępstwa terrorystyczne. Szczegóły dotyczące stanu zakładników i przyszłości uwolnionych osób pozostają niejasne. 🔷 Treść porozumienia jest zbliżona do propozycji przedstawionych kilka miesięcy temu, co rodzi pytania o przyczyny opóźnienia. Hamas, pomimo znacznych strat operacyjnych, ogłasza zawieszenie broni jako swoje zwycięstwo, podkreślając, że uwolnienie zakładników nie było możliwe drogą militarną. 🔷 Obie strony dążyły do szybkiego działania przed potencjalnymi niepewnościami związanymi z prezydenturą Trumpa. Jego nieprzewidywalne podejście i samodzielnie definiowane priorytety skłoniły Hamas i Izrael do zawarcia porozumienia w obawie przed nadchodzącą destabilizacją. AKTUALIZACJA 20.01.2025 Uwolnienie przez Hamas trzech młodych kobiet uprowadzonych 6 października ubiegłego roku, potwierdziło, ze zawieszenie broni rzeczywiście wchodzi w życie. W ciągu najbliższych 42 dni Hamas ma uwolnić pozostałe osoby z listy 33 uprowadzonych: kobiet, dzieci, mężczyzn powyżej 50. roku życia, lub chorych czy rannych. W zamian Izrael ma uwolnić ponad 1900 Palestyńczyków i wycofać swe wojska z zamieszkałych części Gazy. Następnie w drugiej fazie maja być uwolnieni pozostali mężczyźni, a w trzeciej fazie Hamas ma wydać ciała zabitych: wiemy, że przynajmniej 34 z 98 uprowadzonych, lub może więcej, nie żyje. Równolegle Izrael ma wycofać swe wojska z Gazy. Radość rodzin pierwszych trzech uwolnionych zakładniczek mąci obawa o los pozostałych. Przypuszczać należy, że uprowadzone – dwie z kibucu Kfar Aza, jedna z festiwalu Supernova – są w relatywnie dobrym stanie zdrowia, choć to będzie wiadomo dopiero po badaniach lekarskich. Jednak gdyby ich ciała nosiły na przykład widoczne ślady tortur, musiało by to wywołać potępienie Hamasu, nie tylko w Izraelu i zagrozić losom całego porozumienia. W tym kontekście jednak ogromny niepokój budzi fakt, ze nie uwolniono małżonków Bibas i ich synów, dwuletniego Kfira i pięcioletniego Ariela. Uwolnienie małych dzieci jako pierwszych wydawać by się mogło oczywistością – i to, że do tego nie doszło, zdaje się świadczyć, że Bibasowie mogą już nie żyć. Wcześniej Hamas podawał, że zginęli w izraelskim nalocie, nie przedstawiając jednak żadnych dowodów. Porozumienie, które weszło w życie, jest zasadniczo tym samym, które zaproponował Biden już w maju. Trudno zrozumieć, dlaczego wówczas nie zostało zawarte, dlaczego uprowadzeniu musieli znosić katusze niewoli, a Gazańczycy i izraelscy żołnierze nadal ginąć w wojnie, której cele są nieosiągalne. Celami tymi, według premiera Netanjahu, było zapewnienie bezpieczeństwa Izraelowi, zmiażdżenie Hamasu i uwolnienie zakładników. Cel pierwszy został osiągnięty. Mimo trwającego nadal sporadycznego ostrzału rakietowego z Gazy, Hamas przez najbliższe lata nie będzie stanowił dla Izraela zagrożenia. Ale to nie znaczy, ze został zmiażdżony: na wieść o zawieszeniu broni na ulicach Gazy pojawili się znów członkowie Hamasu w mundurach i pod bronią. Organizacja nie wyrzekła się swoich celów: jej rzecznik Abu Obeida stwierdził, że „operacja „Powódź al-Aksa” [czyli rzeź z 7 października] roznieciła iskrę wyzwolenia Palestyny i wbiła ostatni gwóźdź do trumny Izraela”. Uwolnienie zakładników zaś okazało się możliwe jedynie poprzez negocjacje: uwolnienie ośmiorga z nich przez wojsko spowodowało ogromne straty wśród palestyńskich cywili, jako że hamasowcy ostrzeliwali na zatłoczonych ulicach Gazy z wszystkiego, co mieli, uczestniczących w tych akcjach izraelskich komandosów. Następnie zaś kierownictwo Hamasu wydało rozkaz mordowania zakładników, jeśli grozi ich uwolnienie. Tak zginęło sześcioro z nich, gdy armia uwolniła innego zakładnika, przetrzymywanego w nieodległym tunelu. Negocjacje były więc koniecznością. Cena za uwolnienie zakładników jest jednak bardzo wysoka. Spośród uwolnionych Palestyńczyków ponad tysiąc stanowią mężczyźni pojmani w Gazie, którym wszelako nie udowodniono udziału w rzezi 7 października. Część z nich zapewne uczestniczyła w walkach z Izraelem po tej dacie, lecz udowodnienie tego przed sądem byłoby zapewne trudne i zatrzymanych i tak należało by zwolnić. Ale część z 737 więźniów, skazanych w Izraelu prawomocnymi wyrokami, odsiaduje wyroki więzienia za morderstwa. Ich powrót do domów będzie triumfem Hamasu i dowodem, że nad sądem istnieje wyższa instancja – terror. Wzmocni to Hamas także na Zachodnim Brzegu, gdzie administracja palestyńska od miesiąca prowadzi niespodziewana operację antyterrorystyczną. Zaś dla ofiar palestyńskiego terroru uwolnienie sprawców będzie znaczyło kpinę ze sprawiedliwości. Choć wyraźna większość Izraelczyków popiera zawarte z Hamasem porozumienie, to jego przeciwnicy są liczni i publicznie wyrażają swój protest. Partia Żydowska Potęga Ben Gwira odrzuciła porozumienie i wyszła z koalicji, zmniejszając większość, jaka dysponuje rząd Netanjahu w Knesecie, do 62 ze 120 posłów. To daje pozostałym partiom koalicyjnym ogromne narzędzie nacisku na Likud. Można się spodziewać i utrzymania pożądanego przez partie religijne przywileju Żydów ultra-ortodoksyjnych, by nie służyć w wojsku, i dalszych kroków w kierunku aneksji Zachodniego Brzego, która jest celem partii Religijny Syjonizm ministra finansów Smotricza. Kroki takie zwiększą i bunt znacznej części izraelskiej opinii publicznej przeciwko polityce rządu, i międzynarodowa izolację Izraela. Zaś wysunięta przez ministra sprawiedliwości Lewina nowa, nieco tylko złagodzona, wersja forsowanego przez rząd przed obecną wojną przejęcia kontroli nad sądownictwem spowoduje zapewne oba skutki na raz. Do tego dojdzie koszt, polityczny i woskowy, utrzymywania, z braku jakiejkolwiek opcji politycznej, faktycznej kontroli nad Gazą, a także zapewne częstsze zabijanie pojmanych terrorystów, by ich w przyszłości nie trzeba było wymieniać na uprowadzonych Izraelczyków. Zaś groźba uprowadzeń nie zostanie wszak całkowicie wyeliminowana. Porozumienie, w obliczu cierpień oprowadzonych, było koniecznością. Jego cena jednak jest przeraźliwie wysoka. 🎧 Posłuchaj, aby poznać pełny obraz sytuacji! Wspieraj nas na Patronite: ➡️ Posłuchaj najnowszego odcinka:⭐ Spotify – ⭐ Apple Podcasts – ⭐ YouTube – Więcej informacji: /episode/index/show/0a5fe5f7-d167-4a92-81b9-4e85869ce972/id/34894645